با ما همراه باشید تا ۱۰ حقیقت جالب، شنیدنی و عجیب که شاید کمتر در مورد کشور پرو شنیده باشید را برایتان بازگو کنیم.
۱٫ امپراتوری اینکاها
امپراتوری اینکاها در حدود ۶۰۰ سال قبل در بیشترین وسعت خود کشورهای پرو، اکوادور، بولیوی و بخش‌هایی از آرژانتین، شیلی و کلمبیا را دربرمی‌گرفت. پایتخت اداری، سیاسی و نظامی این امپراتوری شهر «کوزکو» نام داشت که در ارتفاعات رشته کوه های آند واقع شده بود. ریشه‌ها، پیدایش و تکامل تمدن اینکا هنوز در هاله‌ای از ابهام باقی‌مانده‌است. درباره تاریخ این قوم هنوز منبع و نوشته‌ای وجود ندارد، چون اینکاها فاقد خط بوده‌اند. اما به نظر می‌رسد، قبایل اینکا که در پیرامون دریاچه تیتی‌کاکا می‌زیسته‌اند، در سده دوازدهم میلادی به رهبری مانکوکاپاک، فرمانروای افسانه‌ای اینکا، سرزمین‌های مجاور را فتح کرده و با بنای شهر کوزکو تمدن اینکا را بنیان نهاده‌اند. واژه اینکا به معنای خدا در زمین، برگرفته از زبان بومیان کشور پرو در آمریکای جنوبی است.
امپراتوری اینکاها تنها تمدن پیشرفته ای در تاریخ بوده که در آن بازرگانان جایی نداشته اند. در حقیقت هیچ نوع تجارتی در این قلمرو شکل نگرفته است. اما با این وجود این امپراتوری و سرزمین های تحت حمایت آن ها، دارای ثروتی افسانه ای بودند و همین ثروت، باعث طمع فاتحان اسپانیایی در سده شانزدهم میلادی به آن ها شده بود. ازدواج برای مردان در سن ۲۴ سالگی و برای زنان در سن ۱۸ سالگی الزامی بوده است. امپراتوری اینکا، دارای شبکه‌ای پیشرفته از راه‌ها بوده و در بیرون شهرها، انبارهایی برای نگهداری از خواربار و مواد غذایی وجود داشته است. نوع نظام اقتصادی امپراتوری اینکا سبب شده است که گاها با امپراتوری‌های ایران و روم باستان مقایسه شود. در سده شانزدهم میلادی با ورود اسپانیایی‌ها به پرو، این امپراتوری درهم شکست و قلمرو آن مستملکه اسپانیا گشت.
شهر کوزکو پایتخت امپراطوری اینکا در رشته کوه های آند
۲٫ ماچو پیچو سرزمینی در ابرها
شهر باستانی ماچو پیچو یکی از شگفتی‌های ساخت دست بشر به شمار می‌رود که از دوران اینکاها به جا مانده است. این شهر پربازدیدترین جاذبه گردشگری کشور پرو و آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. ماچو پیچو به معنی کوه قدیمی است که یک قلعه نظامی قرن پانزدهمی ساخت اینکاها است که روی خط الراس کوهستانی واقع در ارتفاع ۲۴۳۰ متری بالاتر از سطح دریا قرار دارد. هر ساله میلیون‌ها گردشگر از شهر سحرانگیز امپراتوری اینکا در پرو دیدن می‌کنند. سازه‌های سنگی باشکوه، تپه‌هایی سرسبز با چشم‌اندازی رویایی و مزارع پلکانی از جذابیت‌های ماچو پیچو است که توجه گردشگران را به خود جلب می‌کند. این شهر باستانی، مشهورترین نماد تمدن اینکا به شمار می‌رود. اینکاها این مکان را حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساختند اما تنها حدود یک قرن بعد در زمان استیلای اسپانیایی‌ها آن را ترک کردند.
ماچو پیچو به دلیل قرار گرفتن در ارتفاعات، از دید اسپانیایی‌ها پنهان ماند تا از ویرانی در امان بماند. این شهر برای قرن‌های متمادی ناشناخته بود تا اینکه در سال ۱۹۱۱ تاریخدانی آمریکایی به نام هیرام بینگهام آن را کشف و به جهانیان شناساند. بسیاری از ساختمان‌های این شهر بازسازی شده‌اند تا درکی بهتر از حالت اولیه آنها را به گردشگران بدهند. در ساخت بناها از سنگ‌هایی بزرگ استفاده شده است که گاهی اندازه برخی از آنها به بیش از ۵۰ تن هم می‌رسد. اطراف این شهر را مزارع پلکانی شکلی فراگرفته است که قبلا در آنها غلاتی همچون ذرت و سیب‌زمینی کشت می‌‌شد. وسعت این مجموعه تاریخی به بیش از ۳۲,۵۰۰ هکتار می‌رسد. ماچو پیچو علاوه بر قرار گرفتن در فهرست میراث جهانی یونسکو، یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا هم به شمار می‌رود.
شهر ماچو پیچو در کشور پرو
۳٫ مورای
پرو به همان اندازه که کشوری زیبا و تاریخی است به همان اندازه هم اسرارآمیز است. یکی از این مکان های اسرارآمیز این کشور مورای نام دارد. در پرو مکانی عجیب و تاریخی وجود دارد که در ۵۰ کیلومتری شهر باستانی کوزکو واقع شده است. مورای که حالت کاسه ای شکلی دارد در واقع از تراس های سبز رنگی ساخته شده است که به تئاترهای روم باستان بسیار شباهت دارد. بزرگ ترین این تراس ها در مرکز قرار گرفته است و علاوه بر اینکه اندازه های بزرگی دارند تا عمق ۱۵۰ متری هم به داخل فرو رفته اند. در کناره های این تراس ها پله هایی از سنگ وجود دارد که گردشگران می توانند از آن ها بالا بروند و یا به عمق داخلی ترین دایره رفته و بیرون بیایند. هنوز هم راز ساخت تراس های مورای در پرو مشخص نشده است اما مهم ترین نظریه ای که در این مورد وجود دارد، این است که از این زمین ها به عنوان ایستگاه تحقیقاتی کشاورزی استفاده می شده است.
یکی از چشم گیرترین خصوصیات این منطقه، اختلاف دمایی است که بین بالاترین تراس تا پایین ترین تراس وجود دارد؛ تا جایی که گاهی این اختلاف به ۱۵ درجه سانتیگراد هم می رسد. تحقیقات نشان داده که خاکی که در امپراطوری اینکاها وجود ذاشته به تمام این دایره ها آورده شده است. حالا این باور به وجود آمده است که تراس های مورای در پرو، به وسیله ی دانشمندان اینکایی مورد مطالعه قرار می گرفته است، تا بتوانند محصولات گیاهی مختلف را مورد آزمایش قرار بدهند؛ تا از این طریق متوجه شوند کدام یک از محصولات محلی منطقه، برای پرورش در جاهای دیگر هم مناسب است. شاید هیچ وقت متوجه نشویم که مورای در پرو دقیقا به چه دلیل ساخته شده است، اما بد نیست این را هم بدانید که بیشتر از ۶۰ درصد محصولات غذایی دنیا از آند تهیه می شود.
تراس های سبز رنگ مورای در پرو
۴٫ خطوط نازکا
در کشور پرو صحرای بزرگی وجود دارد که در دل آن خطوط بزرگ، متقاطع و نگاره‌های باستانی وسیعی دیده می‌شود. خطوطی مرموز که شباهتی عجیب به فرودگاهی مدرن دارد. خطوط باستانی و اسرار آمیز نازکا، معمایی ۱۵۰۰ ساله است که تا به حال کسی نتوانسته به قطع از راز آن پرده برداری کند. خطوطی که تنها از دیدی هوایی و از فاصله زیاد از سطح زمین قادر به دیدنشان هستید. نازکا رازی است دیرین که بسیاری آن را کار موجودات فضایی می‌دانند و این خطوط را واضح ترین مدرک وجود بیگانگان فضایی می‌شمرند. نازکا در کل شامل صدها شکل منحصربه‌فرد است که ازنظر پیچیدگی، از خطوط ساده تا مرغ مگس خوار، عنکبوت، میمون و مارمولک دارای تنوع می‌باشند. در این صحرا، صدها خط ساده و شکل‌های هندسی و همچنین بیش از ۷۰ شکل حیوان، حشره و انسان وجود دارد.
مساحتی که این خطوط را پوشش می‌دهد، تقریباً ۵۰۰ کیلومتر مربع بوده است و بزرگترین شکل‌ها در حدود ۲۷۰ متر درازا دارد. این خطوط به دلیل خشکی بسیار زیاد، باد کم و شرایط آب و هوایی ثابت منطقه نازکا، همچنان دست نخورده باقی‌مانده‌اند. صحرای نازکا یکی از خشک‌ترین مناطق زمین است و دمای آن در تمام سال در حدود ۲۵ درجه سانتیگراد می‌باشد. کمبود وزش باد در این صحرا کمک کرده، این خطوط تا به اکنون قابل رویت باقی نگه داشته شوند. جالب است بدانید که سالانه صد هزار گردشگر از خطوط مرموز و ۱۵۰۰ ساله نازکا بازدید می‌کنند. قطعا دیدن تصاویر و مستندهای نازکا بسیار هیجان انگیز است، اما دیدن تصاویر با چشمان خود، همچون زنده شدن رویایی دور و دراز است.
خطوط نازکا در دل صحرای پرو
۵٫ کوه های رنگین کمان
یکی از جاذبه های گردشگری پرو که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته باشد، کوه های رنگین کمان این کشور است. کوهستان رنگین کمان که به آن Vinicunca نیز گفته می شود، پدیده ای جذاب و دیدنی است که در میان کوههای Ausangate در رشته کوه های آند قرار گرفته است. کوه های Ausangate، خود کوه مقدس و شناخته شده ای برای بومیان این کشور است. این کوه از زمان اینکاها محلی برای دعا بوده که تا به امروز همانند یک سنت ادامه پیدا کرده است. به دلیل اینکه این کوه های رنگارنگ در میان رشته کوه های دیگر قرار گرفته اند، رفتن و دیدن آن ها بسیار دشوار است. حتی حرفه ای ترین کوهنوردان نیز که همراه با راهنما برای بازدید از این کوه ها رفته اند، راه دشواری برای رسیدن به آن داشته اند. چرا که حداقل ۶ روز پیاده روی به این منطقه لازم است و باید در ارتفاعی به بلندای ۴۲۶ متر حرکت کنند، که تنفس در آنجا برایشان بسیار سخت می شود. اما این مسیر طولانی و دشوار، زیبایی های منحصر به فردی دارد که این سفر سخت را برای گردشگران لذت بخش می کند.
کوه های رنگین کمان در کشور پرو
۶٫ چان چان بزرگترین شهر خشتی جهان
قبل از سقوط اینکاها در پرو، تمدنی قدیمی تر در این کشور به نام چیماو (Chimau) وجود داشت که پایتخت آن شهر چان چان بود. طرح ساختن این شهر بزرگ که پهناورترین شهر باستانی منطقه بوده است، بیانگر استراتژی های سیاسی و اجتماعی آن دوران است. این شهر توسط چیمو (Chimu) در حدود ۸۵۰ سال پس از میلاد ساخته شده و تا زمانی که توسط امپراتوری اینکا در ۱۴۷۰ تسخیر شود، پابرجا باقی مانده بود. شهر خشتی و گسترده چان چان در کشور پرو، بزرگترین شهر این منطقه تا پیش از ورود آمریکایی‌ها به این نواحی بوده است. مصالح به کار برده شده در ساخت آن، آجر یا خشت خام بوده و بناها غالبا با تزئینات و پیرایه‌هایی با نقوش برجسته و تقریبا نزدیک به سبک عربی مزین شده بودند. برآوردها نشان می‌دهد حدود شصت هزار نفر در این شهر، سکنی گزیده بودند.
این شهر از ۹ ارگ مستطیلی تشکیل شده است که توسط دیوارهایی به ارتفاع ۹ تا ۱۸ متر احاطه شده اند. در هریک از این بخش ها، هزاران بنا اعم از اقامتگاه، انبار، فضاهای باز، مخازن و محل مراسم عزاداری قرار دارند. دیوارهای بناها نیز اغلب با کنده‌کاری نقوشی مانند مفاهیم انتزاعی و حیوانات تزئین شده اند. چان چان بیست کیلومتر مربع وسعت داشت و تا شش کیلومتر حومه اطراف آن زندگی جریان داشت. چان چان در دوران اوج خود که حدود ۶۰۰ سال پیش در شمال پرو بود، بزرگترین شهر قاره آمریکا و بزرگترین شهر خشتی جهان بود. در سال ۱۴۷۰ میلادی سرانجام دوران اقتدار و درخشندگی چان چان به پایان رسید. این شهر به تسخیر بیگانگان در آمد و امپراتوری چیماو فروپاشید.
چان چان بزرگترین شهر خشتی جهان در پرو
۷٫ رودخانه مرگ
در قلب جنگل های پرباران آمازون در پرو، رودخانه ای به طول چهار مایل وجود دارد که با بسیاری از رودخانه های دنیا تفاوت دارد. تفاوت آن در دمای بی اندازه بالا و نزدیک به نقطه جوش آن است، که هیچ موجود زنده ای در این رودخانه زندگی نکرده و بومیان به آن رودخانه مرگ می گویند. به صورت عادی، دمای فوق العاده زیاد این رودخانه برای یک سطح زمین گرمایی غیر عادی نیست؛ اما نکته ی عجیب و غیر معمول در مورد رودخانه مرگ این است که، حرارت زیاد آن از هیچ فعالیت آتشفشانی ناشی نمی شود. نزدیک ترین منطقه ی فعال آتشفشانی، ۷۰۰ کیلومتر دورتر از این رودخانه قرار گرفته است. رودخانه ی جوشان یا رودخانه مرگ را به عنوان گُل سرسبد مجموعه ای سه تایی، از رودخانه های غیر آتشفشانی این منطقه می شناسند؛ این مجموعه شامل رودخانه ی نمک (جریان گرمایی آب شور) و رودخانه ی داغ (جریان گرمایی آب شیرین) است که هر دو از رودخانه ی جوشان کوچک تر هستند.
آب این رودخانه که از چشمه های آب جوش و نزدیک به نقطه ی جوش می آید، در طول مسیر خود آبشارهای حرارتی زیادی را نیز تغذیه می کند که خارق العاده ترین آنها یک آبشار ۲۰ فوتی است که آب آن درون استخری حرارتی فرو می ریزد. برخی قسمت های این رودخانه آنقدر داغ هستند که هر حیوانی که درون آنها بیفتد، در لحظه پخته می شود. رودخانه ی جوشان با لایه هایی از افسانه، معنویت و عرفان پوشیده شده و به همین دلیل در میان جامعه محلی مکانی مقدس تلقی می شود. پس به گردشگرانی که علاقه به دیدن این مکان جالب در نوع خود دارند، ابدا شنا در آن توصیه نمی شود.
رودخانه مرگ در دل جنگل های آمازون در پرو
۸٫ آشپزی در پرو
آشپزی و غذاها نیز در این کشور از تنوع قابل‌توجهی برخوردار هستند. مواد اصلی تشکیل‌دهنده غذاهای پرویی معمولا شامل ذرت، گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی می‌شوند. شاید برایتان جالب باشد بدانید این کشور، پایتخت کاکائوی جهان است. پرو جنگل های کاکائو بسیاری دارد که همچون لیون فرانسه که پایتخت مزه اروپا محسوب می شود، پرو را می توان پایتخت کاکائوی جهان دانست. چرا که حدود بیست طعم مختلف کاکائو در مزارع این کشور وجود دارد. یکی از کمیاب ترین قهوه های جهان را هم می توان در رشته کوه های آند در جنوب پرو یافت، که طعم خاصی دارد و در این کشور با قیمت گزافی به فروش می رسد. اهالی پرو به همراه غذا، یک نوشیدنی گوارا و لذیذ تحت عنوان chicha de jora سرو می‌کنند و نوشیدنی ملی مردمان این سرزمین هم Pisco نام دارد. Pisco یکی از قدیمی ترین انواع قهوه است که در پرو یافت می شود. این نوع قهوه در همه جا پیدا نمی شود، زیرا نسبت به آفت هایی که بر قهوه تاثیر می گذارد، مقاوم نیست. از غذاهای معروف این کشور هم می توان به Lomo Saltado اشاره کرد که غذایی لذیذ و جزء جدایی ناپذیر آشپزی پرو است. این غذا از قطعات باریک گوشت گاو سرخ‌شده به همراه ادویه‌جات، گوجه‌فرنگی، پیاز، سیب‌زمینی، برنج سفید و سبزیجات معطر مانند گشنیز و جعفری تهیه می‌شود.
Lomo Saltado محبوبترین غذا در کشور پرو
۹٫ اسکای لج پرو، ترسناک ترین هتل کابینی جهان
اگر اهل ماجراجویی و هیجان هستید و علاقه به کوهنوردی و ارتفاع دارید، پس حتما در سفر به پرو، سری به هتل اسکای لج بزنید. این هتل که به شکل کابین هایی در دل کوه و در ارتفاع ۴۰۰ متری ساخته شده است، به شما یک ویوی دیدنی از ارتفاعات و مناظر آند را می دهد. البته ورود به این هتل به این آسانی ها و به مانند سایر هتل های دنیا نخواهد بود. تنها راه ورود به کابین‌ها ۴۰۰ متر کوهنوردی یا استفاده از زیپ‌لاین است. هر کابین شامل یک فضای ناهار خوری، چند تخت پنبه‌ای مناسب و یک دستشویی جداگانه است. بالای هر کابین یک سکو برای خوردن صبحانه در فضای باز وجود دارد. شما همچنین می‌توانید با خود، شام لذیذ و نوشیدنی مناسب به کابین‌ها بیاورید و یک شب رویایی و لوکس را در بالای کوه تجربه کنید. به محض رسیدن به داخل کابین‌ها با منظره پاناروما ۳۰۰ درجه ای روبه‌رو می‌شوید. این منظره شامل دره‌ای که پایین پای شما قرار گرفته و ستاره‌های بالای سرتان است. همچنین می‌توانید کرکس آمریکایی را هنگامی که در حال پرواز کردن از جلوی کابین شما است ببینید. این مجموعه تنها شامل سه کابین و یک رستوران است که جمعا می‌توانند پذیرای ۸ مهمان باشند.
هتل اسکای لج در کشور پرو
۱۰٫ ساکسی هوامان
یکی از شگفتی های باستان شناسی امریکای لاتین, بنای اعجاب انگیز ساکسی هوامان است. بنایی که هر بیننده ای را به تحسین سازندگان آن وا می دارد. اولین سئوالی که با دیدن این سنگ های شگفت انگیز به ذهن می رسد، این است که با کدام قدرت و نیرو این سنگ های غول پیکر در کنار یکدیگر قرار گرفته است؟ این همه زحمت طاقت فرسا برای چه اهدافی بوده است؟ این سئوال ها ابتدایی ترین پرسش هایی است که دوست داران این گونه مکان های اسرار آمیز از خود می پرسند. وزن برخی از این سنگ ها به بیش از ۳۰۰ تن می رسد. اینکه اینکاها با کدام قدرت و تکنولوژی توانسته اند این سنگها را روی هم سوار کنند هنوز کسی نمی داند. قعله ساکسی هوامان در ارتفاع سه هزار متری بر فراز شهر کوزکو درکشور پرو قرار دارد. این بنای حیرت انگیز متعلق به قوم اینکا بوده و یکی از عجایب باستان شناسی در نوع خود در جهان به شمار می رود.
در اینکه اینکاها این قعله را ساخته اند، هیچ شکی وجود ندارد؛چون استفاده از بلوکهای مکعبی شکل که گوشه های انها صاف گردیده، مختص آن ها و یکی از ویژگی های شیوه ساختمانی این قوم اسرار امیز در سراسر مناطق تحت نفوذ آن ها بوده است. بالاتر که بنگریم، یک قعله دایره ای عظیم سنگی دیده می شود. این دایره سنگی در زمانهای قدیم به عنوان تقویم مورد استفاده قرار می گرفته است. البته تفسیر دیگری هم وجود دارد و آن این است، که این دایره سنگی ممکن است پِی یک برج بزرگ بوده باشد. این صخره های تراش خورده، قطعات کوچکی از یک موزائیک بزرگ، اما ناشناس و غیر قابل توضیح است. تمام بلوک های سنگی در این مکان تراش خورده اند. هیچکس نمی تواند ادعا کند که ایجاد این اضلاع مستقیم، این گوشه های راست و این سطوح صیقل خورده، کار باد و باران باشد و میل طبیعت باعث گردیده تا این سکوهای عظیم سنگی، با نظم خاص در دشت و صحرا مستقر باشند.
بنای اعجاب برانگیز ساکسی هوامان در پرو
اگه میگفتند فقط دو روز برنده یک مسافرت شدی کجا دوست اری بری میگفتم فقط پرو جانم !!